بررسی فراوانی پلی مرفیسم های ژن گیرنده ی ویتامین D در مبتلایان به سل ریوی و ارتباط آن با تمایل به ابتلا

اختلافات فردی در بروز یا عدم بروز بیماری فعال سل شرایط را برای مطالعات فراوانی در خصوص علل زمینه ای از قبیل ژنتیک میزبان در ابتلا به این بیماری فراهم کرده است که از این بین می توان به مطالعات بر روی آنتی ژن لکوسیتی انسانی، گیرنده ی ویتامین D، پروتئین ماکروفاژی مرتبط با مقاومت طبیعی از نوع 1، لکتین متصل شونده به مانوز و نیز فاکتور نکروز توموری اشاره نمود. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین پلی مرفیسم های ژن بیان کننده ی گیرنده ی ویتامین D شامل ApaI، BsmI، FokI و TaqI با تمایل به ابتلا به بیماری سل ریوی انجام گردید.
این مطالعه به صورت یک تحقیق مورد-شاهد ی صورت گرفت. گروه مورد مشتمل بر 164 بیمار و گروه شاهد 50 نفر افراد سالم در معرض خطر سل بودند. پس از تعیین ژنوتیپ های مربوط به هر جایگاه اختصاصی ژن گیرنده ی ویتامین D، فراوانی آن ها در هر گروه بدست آمده، پس از مقایسه ی دو گروه مورد و شاهد از نظر این فراوانی ها و تعیین نسبت شانس و فاصله ی اطمینان برای هر ژنوتیپ به توصیف ارتباط بین ژنوتیپ های خاص با بروز یا عدم بروز بیماری سل پرداخته شد.
در مقایسه ی گروه های مذکور از نظر فراوانی پلی مرفیسم ها، ژنوتیپ هاپلوئید AbfT و دیپلوئید AAbbFfTT تنها ژنوتیپ هایی بودند که از نظر آماری بین دوگروه اختلاف فراوانی معنی دار داشتند.
دو ژنوتیپ AbfT و AAbbFfTT دارای اثر حمایتی در برابر ابتلا به سل تشخیص داده شدند، اما هیچ ژنوتیپی با نقش زمینه سازی ابتلا به سل یافت نشد. برای بیان دقیق تر و تعمیم یافته ها نیاز به مطالعه ای با شرکت کننده های بیشتر و در نتیجه قدرت بالاتر اجتناب ناپذیر است.