جایگاه قانونی حقابه های زیست محیطی

از آنجایی که طی دهه های اخیر به جهت تغییرات اقلیمی و رشد فعالیت های توسعه ای بشر اکوسیستم های آبی اعم از رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب ها در سراسر جهان رو به افول گذاشته اند. ضرورت تعیین حقابه زیست محیطی، در سیاست ها و دستورکارهای ملی و بین المللی مدیریت منابع آب اهمیت دو چندانی یافته و لزوم استفاده از این ابزار حقوقی نیز در قوانین کشورها بیش از پیش به چشم می خورد. به عبارت دیگر به منظور حفظ و تضمین حقابه زیست محیطی و یا حداقل میزان آب مورد نیاز برای بقای اکوسیستم، سیاست زیست محیطی توان مندی مورد نیاز است. این سیاست جامع می بایست مورد حمایت ابزار قانونی مناسب و مکفی که بتواند به روشنی مبین وضعیت قانونی آب و حقابه باشد، قرار گرفته و همچنین چارچوبی را برای ارزیابی گزینه های مختلف حقابه تعبیه نماید. مقاله حاضر بر آن است تا با بررسی و بازنگری در قوانین و متون حقوقی بین المللی و ملی کشورها تصویری از جایگاه حقابه زیست محیطی در سیاست گذاری و قانون گذاری مدیریت منابع آب جهان ارائه داده و با مرور قوانین ملی و نگاهی به چالش ها و خلاهای موجود، راهبردهایی را برای حفظ اکوسیستم های ارزشمند آبی کشور در راستای مدیریت پایدار منابع آبی پیشنهاد نماید.