اثرات توام راپامایسین و میدان الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار پایین بر آنژیوژنز

آنژیوژنز یا تشکیل رگ های خونی جدید، پدیده ای فعال و پیچیده است که برای تکوین جنین و سایر وقایع فیزیولوژیکی مورد نیاز است. در بسیاری شرایط پاتولوژیک نظیر رشد تومورها نیز پیشرفت بیماری با رگ زایی ارتباط دارد. در این پژوهش اثرات توآم راپامایسین و میدان های الکترومغناطیسی، با شدت 400 گوس بر آنژیوژنز بررسی گردید.
تعداد 70 عدد تخم مرغ نطفه دار نژاد Ross در این پژوهش تجربی بطور تصادفی در 5 گروه: گروه شاهد، شاهد آزمایشگاهی، تیمار با راپامایسین، تیمار با میدان مغناطیسی و تیمار با راپامایسین و میدان مغناطیسی بطور توام قرار گرفتند. در روز دوم انکوباسیون، روی تخم مرغ ها پنجره باز شد و در روز هشتم یک اسفنج ژلاتینی روی پرده کوریوآلانتوئیک قرار گرفت که در گروه های تجربی 3 و 5 با 5 مایکرولیتر محلول راپامایسین آغشته گردید. در روز دهم انکوباسیون تخم مرغ های گروه های 4 و 5 به مدت 4 ساعت در میدان مغناطیسی با شدت 400 گوس قرار گرفتند و در روز دوازدهم انکوباسیون به کمک فوتواسترئومیکروسکوپ تحقیقاتی عکس تهیه گردید و تعداد و طول انشعابات عروقی در اطراف اسفنج ژلاتینی در تمام نمونه ها اندازه گیری گردید. نتایج به کمک آزمون های آماری من ویتنی و ANOVA تجزیه و تحلیل شد.
میانگین تعداد و طول انشعابات عروقی در نمونه های شاهد و شاهد آزمایشگاهی اختلاف معنی داری وجود نداشت. انشعابات در نمونه های تیمار شده با راپامایسین و یا میدان مغناطیسی با شاهد نشان دهنده کاهش معنی دار دو گروه تیمار شده بود (01/0P