تاثیر پیونددهنده های مختلف سیلیکاتی، فسفاتی و سولفاتی بر میزان بلوکه شدن جرم های تاندیش ریخته گری پیوسته فولاد

یکی از مشکلات دامنگیر صنایع فولادسازی، بلوکه شدن دو لایه کاری و دائمی تاندیش می باشد که موجب مصرف زیاد مواد نسوز و ایجاد هزینه های بالا می شود. این مشکل در اثر استفاده از پیونددهنده های حاوی اکسیدهای زودذوب رخ می دهد، به طوری که در دماهای بالای پروسه ریخته گری پیوسته، در اثر تشکیل فازهای زودذوب و واکنش این فازها با دو لایه کاری و دائمی، در قسمت هایی از تاندیش این دو لایه در هم نفوذ کرده و به هم می چسبند. نفوذ دو لایه در یکدیگر، پروسه تخلیه پوسته باقیمانده را مشکل و در برخی موارد غیرممکن ساخته و باعث آسیب رساندن به لایه دائمی و کاهش عمر مفید این لایه می شود. در تحقیق حاضر به مطالعه و بررسی خواص سه گروه از پیونددهنده های فسفاتی، سیلیکاتی کمپلکس و سولفاتی جهت انتخاب مناسبترین پیونددهنده برای به کارگیری در ترکیب جرم های تاندیش و کاهش مشکلات مربوط به پروسه تخلیه پوسته باقیمانده پرداخته شده است. نتایج مطالعات ریزساختاری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز فازی با پراش پرتو ایکس(XRD) نشان داد که در میان پیونددهنده های مورد آزمایش، پیونددهنده سولفات منیزیم پتانسیل بهتری را برای استفاده در ترکیب جرم ها دارا است، به نحوی که این پیونددهنده در دماهای پایین، استحکام فوق العاده ای را ایجاد می کند و در دماهای بالا به دلیل اینکه هیچگونه اکسید زودذوبی را که باعث ایجاد فاز مذاب و بهبود زینترینگ شود با خود به همراه نمی آورد، پروسه تخلیه پوسته باقیمانده راحت تر انجام شده و آسیبی به لایه دائمی نیز نمی رسد.