تاثیر مقابله درمانگری بر کاهش تنیدگی زنان مبتلا به اختلال عروق کرونر

پژوهش حاضر، با هدف مطالعه تاثیر مقابله درمانگری بر کاهش تنیدگی زنان مبتلا به اختلال عروق کرونر انجام شد.
جامعه آماری، شامل همه بیماران زن مبتلا به این اختلال بود که در سال 1387 به کلینیک تخصصی قلب فرمانیه تهران مراجعه کردند. پرسش نامه رویدادها و تغییرات زندگی مک کابین توسط 100 نفر از زنان بیمار در فاصله سنی 35 تا 55 سال تکمیل شد. سپس، 40 نفر که بالاترین نمره تنیدگی را داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش، 10 جلسه با استفاده از روش مقابله درمانگری تحت درمان فردی قرار گرفتند. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه های مکرر تحلیل شدند.
نمرات کل تنیدگی و تنیدگی با سرچشمه تعارضات و مشکلات درون خانوادگی در گروه آزمایش به طور معنی داری کاهش یافتند. اجرای پردازش های آماری با روش تحلیل کوواریانس نیز نتیجه یکسانی داشت.