تاثیر آموزش براساس مدل پرسید - پروسید برآگاهی نگرش و رفتار بیماران مصروع

تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر اساس چارچوب مدل «پرسید- پروسید» بر آگاهی، نگرش و رفتار بیماران مصروع انجام گرفت.
در این پژوهش نیمه تجربی، 64 بیمار مبتلا به صرع بزرگ بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. مداخله آموزشی بر اساس الگوی «پرسید- پروسید» به عنوان چارچوب برنامه ریزی برای آموزش بیماران در گروه آزمون صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته شامل سئوالاتی در زمینه مشخصات جمعیتی- بهداشتی بیماران و شاخص های الگوی «پرسید- پروسید» بود. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش نامه طی مصاحبه ساختاریافته با نمونه های منتخب در دو نوبت قبل از مداخله آموزشی و دو ماه بعد از آن جمع آوری شد.
پس از مداخله، در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد میانگین نمرات عوامل مستعدکننده شامل آگاهی و نگرش و نیز نمرات عوامل تقویت کننده و نمرات رفتارها افزایش معنی داری داشت (05/0 p<)، اما بین میانگین نمرات عوامل قادرکننده در گروه آزمون و شاهد بعد از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 p>). به علاوه، میانگین نمرات تمامی سازه های مدل پرسید- پروسید در بیماران گروه آزمون و رفتار هدف یعنی «رعایت دقیق رژیم درمانی» نسبت به قبل از مداخله افزایش معنی داری یافت (05/0 p<). در گروه شاهد نیز میانگین نمرات شاخص های آگاهی، نگرش و عوامل قادرکننده قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری داشت.
آموزش بر اساس چارچوب مدل «پرسید- پروسید» در افزایش آگاهی، نگرش، عوامل تقویت کننده و نیز رفتارهای مقابله ای مثبت در بیماران مصروع مؤثر است.