مطالعه آزمایشگاهی فرایند تزریق حلال به نفت سنگین در محیط های متخلخل همگون و شکافدار ربع پنج نقطه ای بوسیله میکرومدل شیشه ای

در این تحقیق، از میکرومدل شیشه ای که در ابتدا از نفت سنگین اشباع شده برای مطالعه و بررسی اثر پارامتر های فیزیکی شکاف و استراتژی های مختلف تزریق حلال های هیدروکربنی نظیر هگزان، دکان و همچنین حلال مخلوط در الگوهای ربع پنج نقطه ای همگون و شکاف دار استفاده شده است. تاثیر پارامترهای مختلف از قبیل شدت جریان تزریقی و نوع حلال تزریقی، ساختمان حفره ها وپارامتر های فیزیکی شکاف، شامل جهت، ناپیوستگی، فاصله، تعداد و همپوشانی شکاف در بازدهی فرایند تزریق حلال مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین استراتژی های مختلف، تزریق همزمان آب و حلال، تزریق متناوب حلال و آب، غوطه وری نفت در حلال، طراحی و انجام شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش شدت جریان تزریقی حلال، میزان بازیافت نفت کمتر می شود. در حالی که با افزایش گرانروی حلال تزریقی، میزان بازیافت بیشتر می شود. همچنین اگر شکل حفره ها در الگوی جریان، لوزی باشد بازیافت نفت، بیشتر از حالتی است که شکل حفره ها مربع است. میزان بازیافت نفت در حالتی که زاویه قرار گرفتن حفره ها و گلوگاه ها 30 درجه است بیش ازحالتی است که این زاویه 90 یا 45 درجه باشد. نتایج به دست آمده تایید می کند که برای شکاف با زاویه 45 درجه، میزان برداشت نفت بیشتر از حالتی است که جهت شکاف در مسیر جریان است. همچنین مشاهده گردید که ناپیوستگی و همپوشانی شکاف ها و یا افزایش فاصله بین آنها باعث کاهش میزان برداشت نفت می شود. در حالی که توزیع شکاف ها باعث افزایش میزان بازیافت می شود. میزان ضریب بازیافت نفت در استراتژی تزریق متناوب آب و حلال، در مقایسه با تزریق همزمان آب و حلال، بیشتر است و غوطه وری نسبت به هر دو استراتژی مذکور میزان بازیافت بیشتری را نشان می دهد.