برنامه درسی مغفول در آموزش مهندسی

آموزش مهندسی حلقه ای از زنجیره آموزشی است که از یک سو با آموزش متوسطه و از سوی دیگر، با آموزشهای حین خدمت و تجارب به دست آمده از کار پیوند می خورد. از همین روی، تعریف الزامات برنامه درسی این دوره جز با تعیین الزاماتدوره های مرتبط امکان پذیر نیست. با توجه به این ارتباط، به راحتی نمی توان تعریف جامعی از برنامه درسی مغفول در آموزش مهندسی ارائه کرد. با وجود این، از منظر کاربردی می توان به شیوه آسیب شناسی کارکرد دانش آموختگان رشته مهندسی بخشی از سهم این دوره آموزشی را در نواقص موجود تعیین کرد. امروزه، به همان نسبت که فناوری پیچیده شده و پیشرفت در آن نیازمند نگرش سیستمی است، مهندسان نیز فقط در سیستمی منسجم اند که می توانند ایفای نقش و مسائل فرا روی خود را حل کند. بدیهی است که بهره وری کارکرد چنین سیستمی نیز مانند سایر سیستمها تابعی از بهره وری برقراری ارتباط بین اجزای آن خواهد بود. در مقاله حاضر سعی شده است که با توجه به اهمیت ارتباطهای انسانی در حوزه مهندسی، الزامات شناختی، میلی و مهارتی مورد نیاز بررسی و پیشنهادهایی برای ترمیم برنامه درسی در آموزش مهندسی ارائه شود. آگاهی از مدل صحیح ارتباطهای اجتماعی در فعالیتهای مهندسی، تقویت انگیزه افزایش تعامل و همچنین، فراگیری مهارتهای شفاهی و مکتوب انتقال مفاهیم فنی موارد مهمی هستند که به ترتیب در سه حوزه شاختی، میلی و مهارتی تربیت در دوره آموزش مهندسی ورد بحث قرار می گیرند. بدین منظور، علاوه بر نگاهی تحلیلی به موضوع، برخی استانداردهای جهانی در آموزش مهندسی نیز بررسی شده است.