بررسی ایمونوتراپی با لنفوسیت های ارتشاحی در تومور فعال شده به همراه مت- انکفالین در موش های Balb/C مبتلا به فیبروسارکوما

تعیین اثر فعال سازی لنفوسیت های ارتشاحی در تومور با مت- انکفالین به صورت in vitro و اثر آن بر رشد تومور تجربی این تحقیق روی موش Balb/C ماده انجام شد. موش های توموری به طور توام، لنفوسیت های ارتشاحی در تومور خالص شده را بعد از فعال شدن با مت- انکفالین، در سه حالت CD8+، CD4+ و CD4++CD8+ دریافت کردند. روند رشد تومور، بقای موش ها، سطح سلول های تنظیمی و سلول های عامل و سطح Bcl-2 برای هر گروه بعد از درمان اندازه گیری شد.
مت- انکفالین باعث افزایش بیان CD25 در سطح سلول های طحالی موش ها با دوز 10-10 میکرون در 6 ساعت گردید. سرعت رشد تومور در گروه های دریافت کننده های Tumor Infiltrating Lymphocytes و (TIL) و، CD4+ و CD8+ به شدت کاهش یافت (در هر گروه 12 سر موش قرار داشت که 6 سر برای تعیین روند رشد تومور و بقا و 6 سر دیگر برای انجام تست های زیر مورد استفاده قرار گرفتند). همه گروه ها افزایش بقای معنی داری نشان دادند. سطح مارکر FoxP3 در سلول های طحالی همه گروه ها به طور معنی داری کمتر بود (001/0>p، 002/0>p و 001/0>p به ترتیب برای گروه های دریافت کننده TIL CD4+،و TIL CD8+ و TIL CD4++CD8+). سطح Bcl-2 در گروه های TIL CD4+ و TIL CD4++CD8+ به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 001/0>p و 017/0>p). سطح مارکر CD25 فقط در گروه TIL CD4+ به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (002/0>p). نتایج با One Way ANOVA و آزمون Tukey آنالیز شده اند. 05/0>p به عنوان نتیجه معنی دار در نظر گرفته شده است.
از نتایج فوق چنین برمی آید که می توان مت- انکفالین را به عنوان یک عامل ضد تومور بالقوه به حساب آورد.