آنژیوژنز و مدل های مطالعه آن

آنژیوژنز (رگ زایی)، تشکیل مویرگ های جدید از عروق پیشین نامیده می شود. این فرایند نقش مهمی در وقایع فیزیولوژیک مانند رشد و نمو، ترمیم زخم و تولیدمثل و همچنین در وقایع پاتولوژیک از قبیل رشد و متاستاز تومور و انواعی از بیماری های مزمن دارد. آنژیوژنز وابسته به تعادل دقیق بین تحریک کننده ها و مهارکننده های طبیعی درون بدن است. در صورتی که این تعادل از حالت طبیعی خارج شود، شرایط برای بروز بیماری هایی همچون رگ زایی قرنیه اندومتریوز، چاقی، آترواسکلروز، پسوریازیس و رشد و متاستاز تومورها فراهم می گردد. به طور کلی این فرایند تحت تاثیر عوامل مختلف بوده و در برگیرنده یک سری رخدادهای سلولی از قبیل مهاجرت، تکثیر و تمایز سلول های اندوتلیال و در نهایت تشکیل عروق، بلوغ و بازسازی نهایی آنها می باشد. بدین لحاظ در سال های اخیر، مهار رگ زایی به عنوان ایده ای نوین در کنترل و درمان انواعی از اختلالات وابسته به رگ زایی به ویژه رشد و متاستاز تومور مطرح شده است. از همین رو، محققان جهت مطالعه آنژیوژنز اقدام به طراحی مدل های مختلف in vitro، ex vivo و in vivo نموده اند و با استفاده از آنها در زمینه های تحقیقاتی مختلف از جمله شناسایی فاکتورهای مهار کننده و القاء کننده آنژیوژنز جهت کاربردهای درمانی بهره برده اند.