اثرات هورمون کورتیزول بر سلول های کلراید آبششی در بچه تاسماهی ایرانی Acipenser persicus

بررسی اثرات هورمون کورتیزول بر سلول های کلراید آبششی بچه تاسماهی ایرانی (A. persicus) ابتدا ماهی های مورد تیمار با هورمون کورتیزول (5 میلی گرم در لیتر) به صورت محلول در آب قرار گرفتند سپس در محلول بوئن فیکس و پس از مراحل آب گیری توسط پاراپلاست قالب گیری و برش داده شدند. مطالعه ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی های IgGα5 و FITC) Flourescin Isothiocyanate Conjugated) به کمک میکروسکوپ نوری فلورسنت انجام شد. شمارش و اندازه گیری سلول های کلراید با نرم افزار Image Tools (2) صورت گرفت.
در تیمار هورمون کورتیزول در هر 2 میلی متر مربع از اپی تلیوم آبششی 492 سلول کلراید شمارش شد که به طور معنی داری (01/0 = p) بیشتر از تیمار شاهد (289 سلول کلراید) بود. طول این سلول ها در دو تیمار کورتیزول و شاهد به ترتیب برابر با 5/0 ± 9325/13 و 5/0 ± 0935/16 میکرومتر و به طور معنی دار (02/0 = p) در تیمار کورتیزول کمتر بود و عرض آنها به ترتیب برابر با 3/0 ± 718/7 و 4/0 ± 922/7 میکرومتر و بدون اختلاف معنی دار به دست آمد. پراکنش و تعداد سلول های کلراید در چهار موقعیت روی فیلامنت، پایه لاملا، بین لاملاها و روی لاملا در دو تیمار کورتیزول بوده که شاهد دارای اختلاف معنی دار (01/0 = p) بوده است.
هورمون کورتیزول با منشا خارجی می تواند موجب ایجاد تغییرات سلولی و مورفومتریک در بچه تاسماهی ایرانی جهت مواجهه با شوری گردد.