بررسی ارتباط پلی مورفیسم های شایع ژن پذیرنده ویتامین (VDR) D با استعداد ابتلاء به سل ریوی

ابتلاء به بیماری سل علاوه بر مواجهه با مایکوباکتریوم توبرکولوزیس (Mycobacterium tuberculosis-MTB)، تحت تاثیر عوامل محیطی و ژنتیکی میزبان بوده و تنها کمتر از 10% آلوده شدگان علائم بالینی بیماری را بروز می دهند. متابولیسم ویتامین D سبب فعال شدن ماکروفاژها گردیده و از تکثیر درون سلولی مایکوباکتریوم جلوگیری می کند. این روند می تواند تحت تاثیر پلی مورفیسم های شایع ژن پذیرنده ویتامین D (Vitamin D Receptor –VDR) قرار گیرد. در این مطالعه اثر تغییرات ژنتیکی VDR در ابتلاء به بیماری سل ریوی مورد بررسی قرار گرفته است.
این مطالعه به صورت Case-control در جمعیت ایرانی انجام شده است. در این بررسی، اثر 4 پلی مورفیسم شایع ژن پذیرنده ویتامین D (این پلی مورفیسم ها بر مبنای اثر آنزیم های محدودگری که آن ها را شناسایی می کنند، نامگذاری شده اند و عبارتند از: FokI (F/f)، BsmI (B/b)، TaqI (T/t) و ApaI (A/a)) در 96 بیمار مبتلا به سل ریوی و 122 فرد سالم در گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه از یک تکنیک PCR-SSP (Polymerase Chain Reaction with Sequence-Specific Primers) اصلاح شده توسط آزمایشگاه ما برای تشخیص پلی مورفیسم های این ژن استفاده گردید. جهت مقایسه بین مبتلایان به سل ریوی و افراد سالم گروه کنترل، از آزمون مجذور کای (Chi-square) استفاده شد.
مشخص گردید که فراوانی اللی و ژنوتایپی نواحی پلی مورفیک ژن VDR در گروه های بیماران و افراد سالم اختلاف معنی داری با همدیگر ندارند.
این نتایج اهمیت پلی مورفیسم های ژنتیکی VDR در ابتلاء به بیماری سل را در جمعیت ایرانی غیرمحتمل نشان می دهد.