ارزیابی درونی گروه آموزشی کاردرمانی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران

ارزشیابی یک برآورد یا تخمینی از توانایی های بالقوه و بالفعل می باشد. فرایند ارزیابی درونی به ویژه در سطح گروه آموزشی می تواند به عنوان یکی از ساز وکارهای موثر در کیفیت آموزش باشد.
هدف از این پژوهش تعیین سطح عوامل تشکیل دهنده گروه کاردرمانی و تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصتها وتهدیدها بود که جهت ارتقائ برنامه ها وفعالیتهای گروه کاردرمانی استفاده می شود.
پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی بود. دراین ارزیابی نه عامل مورد بررسی قرارگرفت که عبارت بودند از: 1- رسالتها واهداف 2- ساختار سازمانی ومدیریت 3- هیات علمی 4- دانشجویان 5- فرآیند تدریس ویادگیری 6- دوره های آموزشی و برنامه درسی 7- دانش آموختگان 8- امکانات و تجهیزات آموزشی وپژوهشی 9- پژوهش. بررسی از طریق پرسشنامه بوده و جمع آوری اطلاعات هر پرسشنامه بر حسب حوزه مورد ارزیابی انجام شد. نتایج بر حسب درصد بیان گردید که مقادیر کمتر از 9/49 درصد نامطلوب و بین 50 تا 9/74 درصد مطلوب و بیشتر از 75 درصد بسیار مطلوب تفسیر شد.
یافته های نه عامل مورد بررسی در تحقیق حاضر به قرار ذیل بود: عامل رسالتها و اهداف در سطح بسیار مطلوب (امتیاز 06/4، 2/81 درصد)، ساختار سازمانی و مدیریت در سطح بسیار مطلوب (امتیاز 95/3، 79 درصد)، هیات علمی در سطح مطلوب (امتیاز 63/3، 6/72 درصد)، دانشجویان در سطح مطلوب (امتیاز 1/3، 62 درصد)، دوره های آموزشی و برنامه های درسی در سطح مطلوب (امتیاز 56/3، 2/71 درصد)، دانش آموختگان در سطح نامطلوب (امتیاز 25/2، 45 درصد)،امکانات و تجهیزات آموزشی وپژوهشی در سطح مطلوب (امتیاز 18/3، 6/63 درصد)، پژوهش در سطح مطلوب (امتیاز 11/3، 2/62 درصد) و کیفیت درمان در سطح بسیار مطلوب (امتیاز 22/4، 4/84 درصد) قرار گرفت. همچنین از کل عوامل مورد ارزشیابی گروه کاردرمانی، در مجموع(امتیاز 44/3، 1/68 درصد) را بدست آورد.
با توجه به یافته های ارزیابی درونی، گروه کاردرمانی در وضعیت مطلوب قرار دارد.