بررسی ارتباط کیفیت زندگی با شدت تنیدگی در بیماران تحت همودیالیز

چکیده بیماران همودیالیزی در طول زندگی خود با عوامل تنیدگی بسیار زیادی مواجه هستند که این عوامل می توانند با کیفیت زندگی آنان مرتبط باشند لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی با شدت تنیدگی در بیماران تحت همودیالیز انجام شد. این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 100 بیمار همودیالیزی(53 مرد و 47 زن) در دو مرکز دیالیز شهرستان ساری به روش سرشماری انجام شد. داده ها در طول مدت سه ماه به وسیله سه پرسشنامه (خصوصیات فردی،کیفیت زندگی SF-36و شدت تنیدگیBaldree) جمع آوری گردید در این مطالعه ابتدا کیفیت زندگی و سپس شدت تنیدگی بیماران تحت همودیالیز بررسی و متغیرهای آن توصیف و سپس ارتباط میان آنها بوسیله روش های آماری تعیین شد. یافته ها نشان داد 42 درصد بیمارانی که کیفیت زندگی آنان تا حدی مطلوب بود از شدت تنیدگی متوسطی برخوردار بودند همچنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین کیفیت زندگی و شدت تنیدگی رابطه خطی معنی دار و معکوس وجود دارد (r = - 0/802)یعنی با افزایش تنیدگی، کیفیت زندگی کاهش یافته است (P<0/001)همچنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین دفعات انجام همودیالیز در هفته با سابقه دیالیز همبستگی مثبت برقرار است (P=0/001)،سابقه دیالیز در 69 درصد افراد 5-1 سال و 74 درصد آنان در شیفت صبح و سه بار در هفته دیالیز می شدند. نتایج نشان داد با افزایش شدت تنیدگی، کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز کاهش می یابد لذا پرستاران و دیگر اعضای تیم درمان باید با شناخت و کاهش عوامل تنیدگی آور بیماران دیالیزی بتوانند به بهبود کیفیت زندگی آنان کمک نمایند.