بررسی ارتباط مدیریت تعارض و اثربخشی ادراک شده در دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط مدیریت تعارض اعضای هیات علمی و اثربخشی درک شده در دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران است.
پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران و نمونه آماری برابر جامعه آماری و به تعداد 80 نفر می باشد. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه مدیریت تضاد و اثربخشی بوده که اعتبار آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین، جدول، نمودار و...) و آمار استنباطی (آزمون کالموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون آنوا) استفاده شده است.
تجزیه و تحلیل نتایج، حاکی از آن است که ارتباط مثبت و معنی دار بین مدیریت تعارض، راهبرد راه حل گرایی و راهبرد عدم مقابله و نیز رابطه منفی و معنادار بین راهبرد کنترل با اثربخشی درک شده در دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران وجود دارد (01/0 P <). همچنین بین مدیریت تعارض دانشکده های تربیت بدنی وعلوم ورزشی (دولتی)شهر تهران اختلاف معناداری وجود دارد (01/0 P <).
در تبیین نتایج این تحقیق می توان گفت، براساس نظریه تعامل تعارض که سطوح تعارض زیاد وکم را نامطلوب می داند، سطح متوسط تعارض اعضای هیات علمی با افزایش اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی در ارتباط بوده است، به عبارتی، تعارض بسیار زیاد و بسیار کم، با کاهش اثربخشی درک شده در دانشکده های مذکور رابطه دارد. همچنین به منظور افزایش اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی لازم است که مدیران این دانشکده ها، راهبرد کنترل اعضای هیات علمی را به سمت راهبردهای راه حل گرایی و عدم مقابله تعدیل نمایند. همچنین تحلیل آنوا نشان داد، بین دانشکده های تربیت بدنی شهرتهران ازنظر مؤلفه مدیریت تعارض تفاوت معناداری وجود دارد که می تواند مبین توجه برخی ازدانشکده های مذکوربه این عوامل باشد.