تشکیل دولت محلی

پیدایش مفهوم حقوق شهروندی به زمان طرح نظریه های جدید پیرامون حاکمیت در اواخر قرن نوزدهم میلادی همزمان با انقلاب کبیر فرانسه و پس از آن نیز به زمان صدور اعلامیه جهانی حقوق بشر از سوی سازمان ملل متحد در سال 1948 باز میگردد. بر مبنای این نظریه ها مردم دیگر «رعیت» به شمار نیامده و به عنوان «شهروند» در برابر حکومت از حقوقی برخوردار شدند.
در ادبیات سیاسی کشور ما نیز نگاه جدید به مفهوم حاکمیت که ارزش و اعتبار دولت را در خدمتگزاری به مردم میداند و غفلت از رسیدگی به خواستهای آنان را گناهی نابخشودنی به شمار میآورد، با ظهور و بروز اندیشه های بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) و پیروزی انقلاب اسلامی پایهگذاری شد. از این منظر مردم نه تنها به عنوان شهروند، بلکه در مقامی فراتر از یک شهروند -که بر مبنای نظریه های غربی مربوط به حاکمیت، در سطحی برابر با حاکمان قرار میگیرند- به عنوان مخدوم و حاکمان در موقعیت خدمتگزار شناخته میشوند. با این تعریف حقوق و تکالیف مردم و حاکمیت نیازمند تعریفی دوباره است؛ زیرا بر مبنای این دیدگاه مردم اصل و محور اداره جامعه تلقی میشوند.