بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده - محور بر کیفیت زندگی سالمندان

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. با در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران، توجه به توانمندسازی خانواده - محور و کیفیت زندگی در سالمندان نیز امر بسیار مهمی است که مورد غفلت قرار گرفته است.

این مطالعه با منظور تعیین تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده - محور بر کیفیت زندگی سالمندان شهرستان شهرکرد انجام شد.

این مطالعه مداخله ای در سال 1387 در شهرکرد انجام شد. 60 نفر سالمند دارای توانایی انجام کارهای معمول و روزانه بدون وابستگی به دیگران و فاقد بیماری های سیستمیک و محدود کننده، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند، درگروه مداخله الگوی توانمندسازی خانواده - محور در 10 جلسه 45 دقیقه ای آموزش و اجرا شد. سطح کیفیت زندگی هر دو گروه، قبل از مداخله و بعد از 3 ماه در پایان مداخله به وسیله پرسش نامه کوتاه 36 ارزیابی شد. داده ها با آزمون های آماری کای دو و غیر پارامتریک تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه آزمون قبل از مداخله 71/41 بود. آزمون آماری تی زوجی نشان داد با به کار گیری الگوی توانمندسازی خانواده - محور سطح کیفیت زندگی (با میانگین 46/75) افراد به طور معنی داری نسبت به قبل از اجرای برنامه افزاش یافت (01/0p<) و این در حالی است که در مدت زمان مشابه، در گروهی که الگوی توانمندسازی خانواده - محور را اجرا نمی کردند تغییر معنی داری در ابعاد کیفیت زندگی آنان ایجاد نشده است.

با توجه به یافته ها، با به کارگیری الگوی توانمندسازی خانواده - محور منظم، مداوم و دارای پذیرش خوب از سوی این گروه سنی، می توان سطح کیفیت زندگی را دراین افراد افزایش داد و راه را برای سالم پیر شدن و برخوردار بودن از سلامتی در این دوره هموار نمود.