پیش بینی عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی بر حسب شاخص های تن سنجی در کودکان و نوجوانان

از آنجا که عوارض چاقی شکمی بیش از چاقی عمومی است، امروزه اندازه گیری نمایه توده بدنی(BMI) و دورکمر(WC) به صورت توام برای پیشگویی خطرات ناشی ازچاقی دربزرگسالان به کار می روند اما در موردکودکان ونوجوانان اطلاعات چندانی دررابطه با این موضوع دردست نیست.
مطالعه به منظور تعیین اثر مستقل و همچنین کاربرد توام BMI و WC برای پیشگویی عوامل خطرزای بیماری های قلبی-عروقی (CVD) در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن انجام شد.
این مطالعه تحلیلی در سال 1386 بر روی 3432 کودک و نوجوان مبتلا به اضافه وزن یا چاق مراجعه کننده به واحد کودکان مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. شش عامل خطرزای CVDدرآنها بررسی و ثبت شد. در اولین مرحله از تحلیل آماری، WC و BMI به عنوان متغیرهای پیوسته در پیشگویی عوامل خطر CVD مورداستفاده قرار گرفتند. در مرحله دوم، افراد مورد مطالعه در دو گروه چاق و مبتلا به اضافه وزن تقسیم شدند و در هریک از این دو گروه، عوامل خطرزا بین دو گروه دارایWC بالا و پایین تر از صدک 75 بر اساس سن و جنس مورد مقایسه قرار گرفتند.
هنگامی که WC و BMIدر یک مدل رگرسیون مشابه برای پیشگویی عوامل خطرزای CVD به کار رفتند، میزان افزایش واریانس نسبت به آنچه که با کاربرد BMI یا WC به تنهایی به دست آمده بود معنی دار نبود. هنگامی که WC و BMI به صورت گروه بندی شده به کار رفت،WC اطلاعات بیش تری را در مورد خطر CVD نسبت به کاربرد BMI به تنهایی در اختیار قرار داد به عنوان مثال در گروه مبتلا به اضافه وزن (بر اساس BMI)، میانگین فشارخون سیستولیک در زیر گروه دارای WC بالا، به ترتیب 5/8±3/111 و در زیر گروه WC پایین5/8±1/113 میلی متر جیوه بود(04/0=p).
یافته های این مطالعه بر نقش چاقی شکمی در افزایش احتمال ابتلا به عوارض چاقی در کودکان و نوجوانان تاکید نموده و پیشنهاد می کند که همانند بزرگسالان، اندازه گیری WC هم علاوه بر BMI به صورت معمول برای ارزیابی عوامل خطرزای بیماری های مزمن به ویژه بیماری های قلبی عروقی در کودکان و نوجوانان در نظر گرفته شود.