جمله نویسی و درک جملات نوشته شده در دانش آموزان کم شنوا و شنوای پایه سوم دبستان در شهر همدان

حس شنوایی مهم ترین پایه و اساس برای اکتساب طبیعی زبان است و کم شنوایی یکی از عواملی است که باعث اختلال در فراگیری مهارت های زبانی می شود. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین توانایی جمله نویسی و درک جملات در دانش آموزان مبتلا به افت شنوایی و شنوا می باشد.
در این پژوهش مقطعی 30 دانش آموز با افت شنوایی 90-70 دسی بل و 30 دانش آموز با شنوایی هنجار، که همگی در پایه سوم دبستان تحصیل می کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. جمله نویسی آزمودنی ها از طریق توصیف تصاویر به صورت نوشتاری و درک جملات، از طریق خواندن متن و پاسخ به سؤالات مربوطه ارزیابی شد.
با استفاده از آزمون های آماری مشخص شد که ارتباط معنی داری بین جمله نویسی و درک جملات نوشته شده در دانش آموزان کم شنوا وجود دارد(001/0=p)، (8/0r=). همچنین ارتباط معنی داری بین این متغیرها در دانش آموزان شنوا وجود دارد(001/0=p)، (7/0r=).
ناتوانی کودکان مبتلا به افت شنوایی در برقراری ارتباط کلامی، منحصر به اختلال در تولید و صوت نیست، بلکه مشکل اساسی آنها ناتوانی در کشف و به کار گیری قواعد زبانی برای انتقال اندیشه خود در ساختارهای زبانی مناسب و اشکال در درک معانی جمله است.