بررسی رشد درک شنیداری-کلامی در کودکان بهنجار 5-2 ساله فارسی زبان تهران

برای ردیابی اختلالات رشد درک شنیداری کلامی، شناخت هنجارهای رشد درک کلامی ضروری است. بنابراین در تحقیق حاضر رشد درک شنیداری واژگان در کودکان فارسی زبان تهران بررسی شد.
در این تحقیق مقطعی توصیفی تحلیلی، ابتدا درک کلامی 4 کودک بهنجار 2 تا 5 ساله مشاهده شد و مجموعه ای از واژگان درک شده به دست آمد که به اسم، فعل و صفت طبقه بندی شد. سپس آزمایه درک شنیداری کلامی در دو بخش مصداق های عینی و مقوله معنایی واژه ها تهیه گردید. آزمایه روی 30 نفر از کودکان بهنجار 2 تا 5 سال در مهد کودک هایی از مناطق جنوب، شمال و مرکز تهران، که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، اجرا شد. میانگین پاسخ های صحیح آزمودنی ها محاسبه و تحلیل آماری گردید.
بین رشد درک شنیداری کلامی و افزایش سن، همبستگی مثبت و بالایی وجود داشت(001/0p=، 804/0r=). درک مصداق های عینی و مقوله معنایی کودکان 3-2 ساله نسبت به دو گروه 4-3 و 5-4 ساله پایین تر بود که این تفاوت، معنی دار محسوب می شد(05/0p<). مقایسه مقوله های اسم، صفت و فعل در گروه های سنی تفاوت معنی دار نشان نداد(05/0p>)، اما بین درک مصداق های عینی و مقوله معنایی کلمات در تمام گروه ها تفاوت معنی دار دیده شد(05/0p<).
در گروه های مختلف سنی کودکان طبیعی 2 تا 5 سال، تفاوت آشکاری بین رشد درک اسامی، صفات و افعال دیده نمی شود. رشد درک مقوله های معنایی کندتر از رشد درک مصداق های عینی کلمات است.