توافق بر تحدید یا عدم مسئولیت از دیدگاه حقوق تطبیقی

قاعده لزوم جبران ضررکه از فطرت انسان نشات گرفته و بر پایه اصل عدالت بنا نهاده شده، یکی از قوانین حقوقی فطری محسوب می شود. حقوق اسلام نیز بر این قاعده فطری و عقلی مهر تایید زده و در ضمن قواعد شرعی متعددی همچون «لا ضرر» آن را پذیرفته است. مطابق این قاعده، شخصی که موجب ضرر به دیگری شده، وظیفه دارد آن را جبران نماید.
از آنجا که الزام فاعل ضرر به جبران خسارت، در جهت تامین منافع زیان دیده است، لذا طبیعی است که وی بتواند با ابراز رضایت از حق خود صرف نظر کند و در این صورت مسئولیت فاعل ضرر از بین خواهد رفت. به نظر می رسد که این کار هیچ مخالفتی با قواعد عمومی قراردادها و نظم عمومی ندارد. لذا در اعتبار حقوقی آن نباید تردید کرد. ولی آیا این رضایت قبل از انجام فعل زیانبار، نفوذ حقوقی دارد؟
این سؤال که محور یکی از مباحث مهم مربوط به مسئولیت مدنی را تشکیل می دهد، بحث اصلی نوشتار حاضر را تشکیل میدهد.