بهسازی الگوی گرمایش در ساختمان های صنعتی و آثار زیست محیطی آن در صنایع چوب و کاغذ مازندران

محدودیت منابع انرژی و رشد چشمگیر مصرف آن در ایران، نسبت به متوسط شدت مصرف آن در جهان و نیز آثار زیانباری که مصرف بالای انرژی بر محیط زیست تحمیل می کند، لزوم صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی در کشورمان را دو چندان کرده است. سیستم های گرمایش یکی از مصرف کنندگان عمده انرژی محسوب شده و استفاده از روشی با بازده بالا، در بخش های مختلف، بویژه ساختمان های صنعتی و سوله ها، ضروری به نظر می رسد. به این منظور، سیستم گرمایش تابشی، نسبت به طرق دیگر، از بازده بالاتری برخوردار است. در گرمایش تابشی، گرما، از طریق اشعه مادون قرمز به کف سالن می تابد و با برخورد با افراد و اشیاء آنها را گرم می کند. در این سیستم اتلاف انرژی از طریق هوا بسیار ناچیز است. در تحقیق حاضر، ممیزی انرژی الکتریکی و گاز مصرفی پس از بهسازی الگوی گرمایش در یک مطالعه موردی که بزرگترین مجتمع صنعتی مصرف کننده انرژی در شمال کشور است، نشان می دهد که استفاده از این روش، تا 75 درصد صرفه جویی در مصرف سوخت و تا 95 درصد صرفه جویی در مصرف برق، نسبت به دیگر سیستم های گرمایشی را به همراه دارد و می تواند سهم چشمگیری در مصرف بهینه انرژی و حفظ محیط زیست داشته باشد. از آنجایی که ثابت شده، فعالیت های نیروگاهی منجر به تولید گازهای آلاینده، نظیر So2، Co2 و Noxمی شود و بهسازی مصرف انرژی، به معنای کاهش نیاز به تولیدات نیروگاهی و در نتیجه کاستن از آثار مخربی است که فرایند تولید انرژی از سوی نیروگاه ها، بر محیط زیست کشور تحمیل می کند، سعی بر آن شده است تا حاصل این اصلاح در سیستم گرمایش سازمان، از منظر زیست محیطی نیز مورد کاوش قرار گیرد. نتایج حاصل از تعمیم فعالیت های انجام یافته در مطالعه موردی و بهسازی الگوی گرمایش در ساختمان های مشابه، کاهش هزینه های اجتماعی چشمگیری را نمایش می دهد.