بررسی فراوانی آسیب های ورزشی در ورزشکاران جانباز و معلول شرکت کننده در جشنواره میلاد کوثر

امروزه آسیبهای ورزشی که منجر به کاهش تمرین و فعالیت گردند، جزء لاینفک رقابتهای ورزشی سطح حرفه ای بوده و نیاز به مراقبتهای پزشکی تخصصی و پر هزینه ای خواهند داشت. از این رو، بررسی آسیبهای ورزشی در جانبازان، جهت تداوم حضور ایشان در عرصه رقابت ها، اهمیت ویژه ای می یابد.
در این مطالعه بصورت مقطعی (Cross-sectional) و با هدف تعیین فراوانی آسیبهای ورزشی و علل و عوامل مرتبط بر آنها در جانبازان و معلولین ورزشکار انجام شد، حدود 6000 ورزشکار جانباز و معلول شرکت کننده در جشنواره میلاد کوثر (تهران مرداد ماه 1382) طی مدت ده روز، در بیست رشته ورزشی، از نظر فراوانی وقوع آسیب ورزشی مورد بررسی قرار گرفتند و کلیه ورزشکارانی که دچار آسیب دیدگی شدند، پس از معاینه و تشخیص نوع آسیب دیدگی توسط تیم پزشکی، در مطالعه وارد گردیدند.
طی این مطلاعه 125 نفر از این ورزشکاران بعلت آسیب دیدگی جدید در جریان مسابقه وارد طرح گردیدند (8/29% جانباز و 2/70% غیر جانباز) 7/42% زن و 3/57% مرد). بر این اساس، در این افراد 222 مورد آسیب ورزشی جدید کشف و ثبت گردید. ورزشکاران در 8 رشته ورزشی باستانی، بوچیا، جودو، کوهنوردی، شطرنج، فوتبال 5 نفره، تنیس با ویلچر و کاراته، هیچ نوع آسیب دیدگی نداشته و لذا در مطالعه وارد نشدند. در میان 12 رشته ورزشی دیگر (دومیدانی، والیبال نشسته، وزنه برداری، بسکتبال با ویلچر، تیر اندازی، فوتبال فلج مغزی ها، فوتبال، قطع عضوها، تیر و کمان، تنیس روی میز، شنا، دوچرخه سواری و گلبال)، بیشترین آسیب دیدگی در رشته گلبال، مشاهده شد (8/19% کل آسیب دیدگی ها). ضمن اینکه 5/72% از آسیب دیدگی ها در اندامهای فوقانی مشاهده گردید. ورزشکاران مبتلا به قطع عضو بیش از سایر ورزشکاران دچار آسیب دیدگی شده بودند (4/31%). همچنین ارتباط معنی داری بین کلاس ورزشی و رشته ورزشی با آسیبهای اندام تحتانی، اندام فوقانی و سر و گردن و تنه مشاهده نگردید.
بحث: در این مسابقات میزان آسیب دیدگی ورزشکاران در رشته های گلبال، والیبال نشسته، تیراندازی و وزنه برداری بیش از سایر رشته های ورزشی بود، لذا به منظور جلوگیری یا کاهش آسیب های ورزشی در این ورزشکاران، نیاز به توجه و بررسی ویژه جهت ریشه یابی علل آن وجود دارد.