بازتوانی سندرم درد کشککی رانی

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینات کششی و تقویتی با توجه به اصول افزایش تدریجی بار بر روی درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی بود. بدین منظور، 24 بیمار مبتلا به سندرم کشککی رانی با میانگین سنی 89/40 سال در دو گروه کنترل و تمرین درمانی تقسیم شدند. گروه تمرین درمانی، تمرینات کششی و قدرتی را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت ننمودند. ابزار های استفاده شده شامل مقیاس VAS، پرسش نامه کوجالا و تست های پله و اسکات بود. مقیاس VAS و پرسش نامه کوجالا قبل از شروع برنامه درمانی و در پایان هر هفته برای ارزیابی درد و عملکرد ذهنی آزمودنی ها تکمیل شدند. تست های عملکردی پله و اسکات نیز قبل از شروع برنامه درمانی و در پایان هفته ششم برای ارزیابی عملکرد عینی هر گروه از آزمودنی ها استفاده شد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری Repeated measuresa ANOVA، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنی داری (05/0 p ≤) تجزیه وتحلیل گردید. یافته های تحقیق نشان دادکه روش درمانی مورد استفاده بعد از شش هفته درمان بر میزان درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی، اثربخشی معنی داری دارد (05/0 p با توجه بهافته های تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی به طور سریع و مساعدی به برنامه تمرینی ارائه شده جواب می دهند.