بررسی نقش معنایی بعضی از وندها در زبان کردی (گویش سورانی)

در این مقاله نقش معنایی بعضی از وندها و ستاک های حال و گذشته ی افعال ساده در گویش سورانی(sO:rani) یکی از گویش های عمده ی زبان کردی از دیدگاه نمود معنایی- واژی بررسی می شود.
در نظریه ی نمود معنایی- واژگانی وندها هم مانند سایر عناصر واژی دارای مشخصه های معنایی، زیرمقوله ها، موضوع و اسکلت معنایی هستند و با استفاده از مشخصه های معنایی [material] =]ماده[، [dynamic]=]پویا[، [Location]=]مکان[، [وجرا]=[IEPS]، [مقید]= [B]و [ساختمند]= [CI] توصیف می شوند و برای آنها اسکلت معنایی ارائه می شود. سپس اسکلت ها در کنار هم قرار می گیرند و موضوع وندها با یکی از موضوع های پایه از طریق اصل هم نمایه سازی با هم هم نمایه می شوند و یک واحد معنایی می سازند. با استفاده از این دیدگاه نشان داده می شود که: نقش ستاک های حال در ساخت واژه های قاموسی بسیار بیشتر از نقش ستا ک های گذشته است، بعضی از وندها دارای اسکلت معنایی یکسان و در نتیجه دارای نقش معنایی یکسان هستند و تفاوت نمود آنها در واژه های قاموسی نو ناشی از عوامل دیگری است. همچنین روشن می شود که در این گویش زبان کردی برخلاف انتظار، وندهایی وجود دارند که دارای دو اسکلت معنایی هستند.