آنالیز نیمه کمی بیان برخی ژن های مرتبط با مارکرهای احتمالی در تخفیف حدت تیلریا آنولاتا

تک یاخته تیلریا آنولاتا در داخل سلولهای MHCII میزبان پستاندار از شکل اسپوروزوایت به ماکروشیزونت تبدیل می شود و آنگاه سلول را برای متحمل شدن تقسیمات نامحدود تحریک می کند. برای پیشگیری از تیلریوز گاوی با کشت مداوم و طولانی مدت سلولهای آلوده به شیزونت تیلریا آنولاتا در محیط های آزمایشگاهی، واکسن موثری تولید می شود که در برخی کشورها منجمله ایران در حال تولید و مصرف می باشد. مکانیسم دقیق تخفیف حدت تک یاخته نامشخص است ولی بنظر می رسد کشت مداوم و طولانی مدت سلولهای آلوده به تک یاخته در محیطهای کشت آزمایشگاهی، موجب تغییر در بیان ژنهای سلول میزبان و تک یاخته می شود. سلولهای مورد بررسی در این پژوهش شامل سویه واکسن Sa و دو رده سلولی جدیدی است (C1 و C2) که اخیرا در آزمایشگاه تک یاخته شناسی موسسه رازی جدا سازی، شناسائی و تثبیت شدند. یکی از مهمترین تئوری ها ارتباط حدت یا ویرولانس تک یاخته با میزان بیان ژن های ماتریکس متالوپروتئیناز MMP در رده های سلولی آلوده به تیلریا می باشد. در این بررسی با استفاده از تکنیک نیمه کمی RT-PCR به بررسی بیان ژن های موثر در این پدیده در سطح mRNA پرداخته شد. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که از میان ژن های MMP 2، 9 و 13 فقط بیان ژن MMP9 در رده های تخفیف حدت یافتهء سویه واکسن Sa بشدت کاهش داشته و نیز بیان آن در دو رده سلولی C1، C2 در پاساژهای بالای 30-25 نیز افت شدید نشان می دهد. در حالیکه در پاساژهای زیر 25 بیان این ژن قابل بررسی از طریق رونوشت های mRNA اختصاصی آن بود. فاکتور دیگری که در این بررسی به آن توجه شده نوکلئوپروتئین TashHN است که اخیرا نقش آنرا در ترانسفورماسیون سلولهای میزبان و بیان ژن های میزبان مطرح می کنند و نتایج این مطالعه حاکی از بیان این ژن در سه رده سلولی موجود نشان داد که ارتباط مستقیمی میان بیان این ژن و تکثیر سلولی وجود دارد. در این مطالعه به بررسی بیان ژن های سیتوکینی پیش التهابی (IL-1، TNF-) و Tams1 نیز پرداخته شد. بطوریکه نتایج بررسی سیتوکین های پیش التهابی، ارتباط معینی میان بیان ژنهای سیتوکینی و حدت سلول های مورد بررسی نشان نداد. در حالیکه بیان ژن Tams1 در سلول های با پاساژ پائین با بیان بالای نسخه های اختصاصی این ژن همراه بوده ولی در پاساژهای بالا نسخه ای از این ژن قابل ردیابی در هیچکدام از سه رده سلولی مورد بررسی مشاهده نشد. در مجموع نتایج این تحقیق نشانگر نقش ژن های MMP9 و Tams1 در تعیین ویرولانس و تخفیف حدت در لاین های مورد بررسی را بترتیب نشان دادند. آگاهی از مکانیسم های virulence attenuation با متدهای ملکولار بیولوژی در کنار بررسی های in vivoمی تواند کمک موثری در بررسی های دقیق و مستند علمی در تهیه و تولید لاین های مناسب تولید واکسن و تعیین ویژگی ها و خصوصیات بذر مناسب واکسن کند.