اثر تنش کمبود آب بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های لوبیا چیتی

به منظور تعیین اثر تنش کمبود آب بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ژنوتیپ های لوبیا چیتی، آزمایشی در سال 1386 در ایستگاه ملی تحقیقات لوبیا واقع در شهرستان خمین به صورت کرت های خردشده، در قالب بلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل آبیاری پس از 60، 80 و 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر در کرت های اصلی و نه ژنوتیپ لوبیا (G01437،G14088، Ks21189، Ks21191، Ks21193، Cos16 و Tylor همراه با دو رقم محلی خمین و تلاش) در کرت های فرعی بود. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه و شاخص برداشت معنی دار بود (P≤0.01). در بین اجزای عملکرد، تعداد غلاف در بوته به ترتیب با 28 و 49 درصد کاهش در تیمارهای آبیاری پس از 80 و 100 میلی متر تبخیر، نسبت به تیمار آبیاری پس از 60 میلی متر تبخیر، بیشتر تحت تاثیر تنش کمبود آب واقع شد. آبیاری پس از 60 میلی متر تبخیر بهترین رژیم آبیاری بود، به طوری که بیشترین عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، وزن صد دانه و شاخص برداشت به ترتیب با 5428 کیلوگرم در هکتار، 2526 کیلوگرم در هکتار، 38 گرم و 46 درصد در این تیمار به دست آمد. ژنوتیپ های مورد مطالعه واکنش متفاوتی نسبت به تنش کمبود آب داشتند. عملکرد ژنوتیپ های Cos16 و Tylor در تیمار آبیاری پس از 100 میلی متر تبخیر حساسیت کمتری به تنش کمبود آب نشان داد، لذا به نظر می رسد که می توان آنها را به عنوان ژنوتیپ های متحمل به تنش کمبود آب معرفی کرد. ژنوتیپ Ks21193 با کاهش عملکرد 33 و 69 درصد به ترتیب در تیمارهای آبیاری پس از 80 و 100 میلی متر تبخیر نسبت به تیمار 60 میلی متر تبخیر، حساس ترین ژنوتیپ به تنش کمبود آب بود.