اثربخشی آموزش صبر بر اضطراب، افسردگی و شادکامی

هدف از تحقیق حاضر تعیین اثربخشی آموزش صبر بر کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش شادکامی است. روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی است. آزمودنی های تحقیق 65 نفر از دانش آموزان دختر سال اول متوسطه منطقه 17 آموزش و پرورش شهر تهران می باشند که 22 نفر آنان مضطرب، 23 نفر افسرده و 20 نفر مضطرب افسرده هستند که به طور تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل مضطرب، افسرده و مضطرب افسرده قرار گرفتند؛ آموزش صبر به عنوان مداخله در گروه های آزمایشی سه گانه فوق اجرا شد اما گروه های کنترل، مداخله ای دریافت نکردند.
روش تحقیق روش تجربی (طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) است. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل مقیاس سنجش صبر، تست اضطراب زونگ، تست افسردگی بک و تست شادکامی آکسفورد است که پایایی آنها در این تحقیق به ترتیب 866/0، 78/0، 87/0و 80/0 بود. نتایج حاصل از پژوهش در سه مرحله پیش آزمون پس آزمون و پیگیری نشان می دهد که «آموزش صبر» منجر به کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش شادکامی در هر سه گروه آزمایشی شده است.
بنابراین از «آموزش صبر» می توان به عنوان یک مداخله در جهت کاهش اضطراب و افسردگی و نیز افزایش سطح شادکامی در نوجوانان مضطرب، افسرده و مضطرب افسرده استفاده نمود.