ارزیابی کارایی مدل های پهنه بندی خطر زمین لغزش در حوزه آبخیز سیدکلاته رامیان

امروزه بروز پدیده زمین لغزش در مناطق جنگلی شمال کشور و از جمله استان گلستان، به علت کاهش و یا از بین رفتن پوشش گیاهی، به یک امر طبیعی تبدیل شده است. پیش بینی وقوع زمین لغزش در یک منطقه، از خسارات ناشی از بروز این امر جلوگیری خواهد نمود. پهنه بندی خطر زمین لغزش، از جمله راه کارهای مناسب و جواب گو در این مورد می باشد. انتخاب بهترین روش برای پهنه بندی در کاهش هزینه و صرف وقت مؤثر است. همچنین این امر سبب به دست آوردن نتایج بهتر و مطمئن در مورد پهنه بندی خواهد شد. در این تحقیق از دو مدل تجربی شامل روش مورا و وارسون و روش حائری و سمیعی و مدل آماری شامل روش اثر نسبی برای پهنه بندی خطر زمین لغزش منطقه حوزه آب خیز سیدکلاته واقع در شهرستان رامیان استان گلستان استفاده گردید. برای ارزیابی روش های پهنه بندی از روش جمع مطلوبیت استفاده شد. نتایج، بیانگر تفکیک بهتر کلاسه های خطر در روش اثر نسبی می باشد. در مقایسه بین مدل های تجربی، روش حائری- سمیعی از روش مورا- وارسون کارایی بهتری از خود نشان داد.