تحلیل نگرش نسبت به مشارکت زنان در شرکت های تعاونی از دیدگاه کارشناسان و کارگزاران تعاونی های زنان در ایران

همواره فاکتورها و نیروهایی، مشارکت زنان را در عرصه های اجتماعی به ویژه تعاونی ها تهدید و یا تشویق می کند. هدف کلی این پژوهش بررسی نگرش کنش گران فرایند توانمند سازی (کارشناسان، هیات مدیره، مدیران عامل و اعضاء تعاونی ها) نسبت به مشارکت زنان در تعاونی های زنان می باشد.این پژوهش به روش کمی انجام شد. به منظور تعیین حجم نمونه ای که معرف جامعه آماری تحقیق باشد، با توجه به معیار ارایه شده توسط اسراییل(1992) از هریک از گروه های چهارگانه اعضاء هیات مدیره (12819نفر=N) ، اعضاء ساده(528501 نفر=N)، مدیرعاملان(12819نفر=N) و کارشناسان وزارت تعاون(1500 نفر=N) به ترتیب (453 نفر=n) ، (453 نفر=n) ، (453 نفر=n)،(153 نفر=n) به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونه گیری به شیوه چندگانه و چند مرحله ای انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات میدانی از پرسشنامه استفاده شد. روایی ابزار تحقیق توسط استادان دانشگاه تهران مورد تایید قرار گرفت. به منظور تعیین پایایی ابزار تحقیق تست راهنما انجام گرفت و پارامتر برای پرسشنامه ها بین 77/0% تا 88/0% به دست آمد. یافته ها نشان داد که نگرش کارگزاران و کارشناسان شرکت های تعاونی زنان در ایران نسبت به مشارکت اقتصادی اجتماعی زنان در شرکت های تعاونی از عواملی مختلفی چون سن، سابقه عضویت و غیره تاثیر می پذیرد. نیز گروه های کارگزاران و کارشناسان شرکت های تعاونی زنان نگرش متفاوتی نسبت به مشارکت اقتصادی اجتماعی زنان در شرکت های تعاونی دارند.