بررسی وضعیت رضایت جنسی و برخی عوامل موثر بر آن در زنان یائسه

یائسگی مشخص کننده ی عبور از توانایی تولید مثل و باروری به ناباروری است. یکی از نگرانی های دوران یائسگی، کاهش میل جنسی یا ارضای جنسی است. رضایت از رابطه ی جنسی یکی از عوامل مهم رضایت از زندگی زناشویی است. با توجه به میانگین سنی و امید به زندگی زنان ایرانی، اطلاع از وضعیت کیفیت زندگی از بعد جنسی زنان یائسه می تواند راه گشای ارتقای سلامت و کیفیت زندگی زنان یائسه در کشورمان باشد. این مطالعه، باهدف تعیین برخی عوامل موثر بر رضایت جنسی در زنان یائسه ی مراجعه کننده به درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران، در سال 1386 انجام شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی است که نمونه گیری آن به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شده است. تعداد نمونه 270 نفر بود. ابزار گردآوری داده ها را پرسشنامه ای که از دو بخش مشخصات دموگرافیک، و رضایت جنسی تشکیل شده بود، تشکیل داد.
میانگین سنی زنان یائسه 93/4 ± 49/52 سال بود و در 9/58 درصد میزان رضایت جنسی مطلوب و 3/66 درصد حیطه ی میل جنسی نامطلوب بود. حیطه ی میل جنسی با شاغل بودن زنان یائسه (05/0P<)، حیطه ی تحریک جنسی با تحصیلات زن در حد ابتدایی، تحصیلات زن در حد راهنمایی، تحصیلات همسر در حد راهنمایی و شغل آزاد همسر و حیطه ی ارگاسم و فرونشینی با عدم خودارضایی و میزان رضایت زن از فعالیت های جنسی ارتباط داشت (01/0P<). میزان کل رضایت جنسی با سن یائسگی (01/0P<)، تحصیلات زن در حد ابتدایی (05/0P<)، تحصیلات زن در حد راهنمایی (05/0P<)، تحصیلات همسر در حد ابتدایی (01/0P<)، تحصیلات همسر در حد راهنمایی (01/0P<) و میزان رضایت زن از فعالیت های جنسی (01/0P<) ارتباط داشت.
گرچه دوران یائسگی به علت کاهش هورمون های جنسی، تغییراتی در حیطه های جنسی ایجاد می کند اما، افزایش میزان تحصیلات زوجین که منجربه افزایش میزان آگاهی در مورد روند یائسگی و عوارض آن می گردد، می تواند موجب برقراری ارتباطی صمیمی با همسر، در افزایش رضایت از فعالیت های جنسی گردد.