ابعاد مسئله معنا از دیدگاه فلسفی

مسئله معنا از مسائل غامض زبان شناسی و فلسفی است. در این نوشتار که سبک و سیاقی فلسفی دارد، سعی می شود تا به برخی از پیچیدگی های مسئله معنا اشاره شود. ابتدا با تاملاتی کلی درباره معنا، سوالاتی درباره آن طرح می شود تا برخی از جنبه های عام این مسئله و نه براساس موشکافی های فلسفی نمایان شود.
در ادامه، با بیان این مطلب که فیلسوفان نیز از آغاز به مسئله معنا توجه داشته اند، از منظر فلسفه معاصر در باب معنا اشاره می شود. دو جریان عمده فلسفی معاصر، یعنی جریان فلسفه تحلیلی و پدیدارشناسی که می توان گفت بقیه جریان ها، انشعاب هایی از این دو جریان فلسفی اند، در ارتباط با مسئله معنا به اجمال معرفی می شود. سپس با تمرکز بر جریان فلسفه تحلیلی و ممیزاتی که می توان برای آن برشمرد تا ویژگی های این زمینه تفکر فلسفی را دریافت، سعی می شود بر همین زمینه فکری، فهرستی از پرسش هایی اساسی درباب معنا بیان شود. از همین رو و برای تاکید بر پیچیدگی و دقایق فلسفی این بحث، دو مسئله، انتخاب و پیرامون آن ها مباحثی مطرح شده است. یکی مسئله رابطه «معنا» و «معرفت» و دیگری مسئله رابطه «معنا» و «زبان» است. مسئله اول یک بار به شکل عام و بار دیگر بر زمینه فلسفه تحلیلی و مسئله دوم به طور خلاصه از منظر ویتگنشتاین، کواین و جان سرل بررسی شده و به دلیل گستردگی و عمق برخی از نظریات، از منظر فیلسوفانی چون دیویدسون، بررسی نشده است.