بررسی خصوصیات بالینی و آسیب شناختی آدنوکارسینومای موسینوس کولورکتال

آدنوکارسینومای موسینوس کولورکتال در مراحل پیشرفته، خودنمایی کرده و دارای پیش آگهی بدتری نسبت به سایر کارسینوماهای کولورکتال می باشد. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات بالینی و آسیب شناختی آدنوکارسینومای موسینوس کولورکتال در جمعیت ایرانی است.
110 بیمار که بر اساس گزارش پاتولوژی در بخش ثبت سرطان مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، مبتلا به آدنوکارسینومای موسینوس کولورکتال تشخیص داده شده بودند، برای این مطالعه انتخاب شدند. بیماران از نظر متغیرهای سن، جنس، سابقه فامیلی سرطان و محل، مرحله و درجه تمایزیافتگی تومور مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز بقاء بیماران با استفاده از روش کاپلان-میر و آزمون مقایسه رتبه ای مورد بررسی قرار گرفت. بیش از 50 درصد از بیماران، کم تر از 50 سال سن داشتند. 5/34 درصد از بیماران سابقه فامیلی سرطان در بستگان درجه یک خود را گزارش نمودند. در بیشتر موارد، محل تومور در کولون راست بود و 3/54 درصد از بیماران در مراحل پیشرفته بیماری قرار داشتند. با استفاده از روش کاپلان- میر، میزان های بقاء 1، 3 و 5 ساله این بیماران به ترتیب 6/92، 1/80 و 3/41 درصد به دست آمد. بقا در این بیماران به طور معناداری با مرحله بیماری در ارتباط بود (05/0>p).
احتمالا عوامل ژنتیکی در ایجاد آدنوکارسینومای موسینوس کولورکتال در کشور ما نقش ایفا می نماید. اجرای برنامه غربالگری ژنتیک در افراد در معرض خطر بالا باید به عنوان یک ابزار مهم در پیشگیری و کنترل سرطان کولورکتال در ایران مدنظر قرار گیرد.