کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به شکستگی گردن استخوان ران با سالمندان فاقد شکستگی (نامه به سردبیر)

سردبیر محترم: تحقیقات، نشان می دهد که شکستگی گردن ران در ایران شیوع بالایی دارد (1)، ولی کیفیت زندگی مبتلایان به این عارضه، مورد توجه قرار نگرفته و تحقیقات انجام شده عموما مربوط به کشورهای غربی است. یک مطالعه نشان می دهد که تنها نیمی از مبتلایان به شکستگی گردن ران، پس از یک سال به وضعیت قبلی بازگشته و 43 درصد، توانایی راه رفتن را به دست آورده اند (2). با وجود این، در شروع این مطالعه، تحقیقی که به مقایسه کیفیت زندگی این بیماران با افراد فاقد شکستگی در ایران پرداخته باشد در دسترس نبود. از این رو پژوهشگران برآن شدند که به مقایسه کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به شکستگی گردن ران با سالمندان فاقد شکستگی بپردازند. به این منظور یک مطالعه تحلیلی بر روی دو گروه 70 نفره از سالمندان با سن 60 سال و بالاتر انجام شد. گروه اول، شامل افرادی بود که حداقل 3 ماه قبل از مطالعه دچار شکستگی گردن ران شده بودند. گروه دوم، شامل افراد مشابه با گروه اول بود که فاقد شکستگی گردن ران بودند و از میان هم محله ای ها یا بستگان گروه اول انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه EQ5D استفاده شد. همچنین اطلاعات فردی شامل سن، جنس، نحوه زندگی، شغل قبلی و فعلی، تحصیلات، محل زندگی، وضعیت تاهل، میزان درآمد، ابتلا به امراض مزمن و مدتی که از شکستگی می گذشت جمع آوری شد. داده ها با برنامه SPSS و با استفاده از محاسبه میانگین و انحراف معیار و آزمون های کای دو، تی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. واحدهای پژوهش، شامل 79 زن و 61 مرد بودند. سن مبتلایان به شکستگی 07/8±5/73 سال و سن سالمندان فاقد شکستگی 48/7±8/72 سال بود. بین دو گروه از نظر سن، جنس، سطح سواد، شغل قبلی و تعداد بیماری زمینه ای، تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0p>). اما بین کیفیت زندگی دو گروه به تفکیک، در اکثر ویژگی های فردی، تفاوت معنادار مشاهده شد (05/0p——————————————————————————–کلمات کلیدی به فارسی:——————————————————————————–نویسندگان این مقاله:نویسنده اصلی ——————————————————————————–