تعیین و بهینه سازی عوامل موثر تابش لیزر بر خاصیت کشسانی پوست با به کارگیری مدل ترکیبی تحلیل پوششی داده ها و طراحی آزمایش ها

این تحقیق به دنبال بررسی تاثیر لیزر قطبیده بر استحکام بافت و تعیین خصوصیات یک تابش مناسب با حداقل تعداد آزمایش است و به این منظور از طراحی آزمایش ها([1]DOE) استفاده کرده است. پس از طراحی و انجام آزمایش ها در دو مرحله، تحلیل پوششی داده ها برای ارزیابی عملکرد آزمایش های هر مرحله استفاده شده است. نتایج حاصل از این تحقیق، علاوه بر تعیین مشخصات تابش مناسب، راهنمای خوبی جهت تعیین نحوه انجام آزمایش ها در تحقیقات مشابه می باشد.
نمونه مورد استفاده در آزمایش های هر مرحله بافتی صفحه ای شامل فیبرهای کلا‍‍ژن و الاستین است که از غشاء روی عضلات و استخوان های دنده گوسفند[2] برداشته شده است. در هر آزمایش ضریب الاستیسیته نمونه در دستگاه کشش سنج قبل و بعد از تابش لیزر مورد اندازه گیری قرار می گیرد. تغییر نسبی این ضریب معیاری جهت تعیین تغییر استحکام بافت پس از تابش لیزر است. همچنین، مدل خروجی محور تحلیل پوششی داده ها برای بررسی عملکرد طرح های آزمایش به کار برده شد.
تابش پرتوهای لیزر با قطبش موازی به مدت 10 ثانیه، موجب تغییر مطلوب استحکام کششی بافت می شود. نتایج حاصل از کاربرد تحلیل پوششی داده ها نیز مؤید کاراتر بودن آزمایش های مرحله اول است.
هدف از این تحقیق ترکیب روش طراحی آزمایش ها با تحلیل پوششی داده ها جهت بررسی اثر لیزر بر خاصیت ویسکوالاستیسیته بافت و عوامل موثر بر آن بود. با توجه به کاراتر بودن مدل ارائه شده در مرحله یک، می توان در تحقیقات مشابه آتی برای حدف مرحله دوم، سطوح بیشتری برای طرح آزمایش مرحله اول در نظر گرفت. (مجله فیزیک پزشکی ایران، دوره 7، شماره 1، پیاپی 26)، بهار 89: 29-15)