ارتباط ضخامت چربی مزانتریک با شدت تجمع چربی در بیماری کبد چرب غیر الکلی

بیماری کبدچرب غیرالکلی یک بیماری شایع کبدی می باشد که ارتباط آن با چاقی و سندرم متابولیک همواره مورد توجه بوده است. هدف از این مطالعه، مشخص کردن نقش تجمع چربی های احشایی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.
105 نفر از افرادی که بر اساس ارزیابی های بالینی و تشخیصی احتمال ابتلاء به کبد چرب غیرالکلی داشتند و بیماری شناخته شده کبدی دیگری نداشتند، تحت مطالعه قرار گرفتند. در این افراد بررسی توسط سونوگرافی از نظر درجه بندی شدت کبد چرب و ضخامت چربی احشایی و اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی صورت گرفت. شاخص های تن سنجی نیز اندازه گیری شد.
از افراد مورد مطالعه، 3/13 درصد فاقد کبد چرب، 2/55 درصد دارای کبد چرب خفیف، 8/23 درصد در حد متوسط و 6/7 درصد به نوع شدید مبتلا بودند. درجه اکوژنیسیته کبدی به عنوان شاخصی از شدت کبد چرب، با وزن (001/0P=)، شاخص توده بدنی (001/0P=)، ضخامت چربی مزانتریک (001/0P<)، اندازه دورکمر (001/0= P)، تری-گلیسرید (004/0P=)، ALT (011/0P=) وAST (009/0=P) ارتباط داشت ولی با سن، قند خون ناشتا، کلسترول تام و اجزای با دانسیته پایین یا بالای کلسترول، بیلی روبین و آلکالین فسفاتاز ارتباطی را نشان نداد. ضخامت چربی مزانتریک با وزن، شاخص توده بدنی، دور کمر، سن و قند خون ناشتا همبستگی مثبت و معنی دار داشت. ضخامت چربی مزانتریک یک عامل مستقل برای پیشگویی شدت استئاتوز کبدی بود (61/0R=).
چربی احشایی مهم ترین عامل همراه با کبد چرب بوده که می توان از اندازه گیری آن توسط سونوگرافی به-عنوان روشی مناسب برای ارزیابی چاقی مرکزی استفاده کرد.