استفاده از آنزیم به عنوان ماده ی جهت دهنده ی ساختار در تهیه سیلیکای نانوحفره

در این پژوهش از ستیل پیریدینیم کلرید (CPC) به عنوان نماینده مواد کاهنده کشش سطحی و آنزیم آلفا آمیلاز به عنوان نظم دهنده جدید ساختار در تهیه سیلیکای متخلخل به روش سل ژل استفاده شده و اثر آنها در ایجاد تخلخل و نظم ساختار، بایکدیگر و با سیلیکای ساخته شده بدون قالب ساختار، مقایسه شده است.
مزیت عمده ماده جدید، ایجاد حفره های بزرگ بین ذره ای و حفره های ساختاری با قطر متوسط به نسبت بزرگ (28 نانومتر) می باشد که ویژگی اول به دلیل مقاوت کمتر در برابر پدیده های انتقال و ویژگی دوم به علت ایجاد بستر مناسب برای نشست ذره های درشت کاتالیستی می تواند به عنوان پایه تثبیت کاتالیزگرها به ویژه آنزیم های درشت ملکول مناسب تر از پایه های ریز حفره باشد. پایه های ساخته شده در حضور قالب ساختارها (CPC و آنزیم) بر خلاف سیلیکای تهیه شده بدون قالب، از نظم حفرات بیشتری برخوردار بودند و سطح ویژه بالاتری ایجاد کردند.
با وجود سطح ویژه پایین تر سیلیکای متخلخل جدید در مقایسه با سیلیکای ساخته شده با CPC (720 در مقابل 900 متر مربع بر گرم)، آزمایش های اولیه نشان داد که پایه جدید برای تثبیت ملکول های درشت مانند آنزیم آلفا آمیلاز مناسب است و میزان بارگذاری آنزیم در پایه جدید تا 2 برابر بیشتر از پایه ساخته شده با CPC بود.