بررسی ترکیبات شیمیایی اسانس بابونه (Matricaria recutita L.)در مناطق مرکزی و جنوب ایران

بابونه یکی از مهم ترین و قدیمی ترین گیاهان دارویی در دنیا می باشد که توسط انسان شناخته شده است. منشای اصلی و مرکز خزانه ژنی این گیاه منطقه مدیترانه به ویژه ایران می باشد. هدف از این مطالعه بررسی ترکیبات شیمیایی اسانس بابونه در مناطق مرکزی و جنوب ایران و مقایسه آنها با یکدیگر می باشد.
در این تحقیق 9 نمونه گل بابونه از مناطق مرکزی و جنوبی ایران (تهران، اصفهان، شیراز، کرمان، گچساران، بابامیدان، نورآباد فارس، بهبهان و لارستان) در بهار سال 1385 جمع آوری شده و توسط آنالیز کمی- کیفی مواد شیمیایی اسانس بابونه (GC/MS) مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان می دهد که رشته کوه زاگرس جمعیت بابونه ایران را به دو دسته تقسیم می کند: یکی بخش جنوبی ایران با میزان بسیار بالای آلفابیزابولول (58 - 55 درصد) و میزان اسانس کمتر مانند بابامیدان و نورآباد و دیگری بخش مرکزی کشور با میزان آلفابیزابولول اکساید آبسیار بالا (60-50 درصد) و میزان اسانس بیشتر مانند تهران و اصفهان.
تنوع بابونه به منطقه ای که در آن به وجود آمده و طی مدت ها در آن تکامل یافته و تاثیرات شرایط اکوفیزیولوژیکی (عوامل زنده و غیرزنده) در مناطق رشد جمعیت های بابونه بستگی دارد.