بررسی شدت خشکسالی با شاخص نرمال بارش (مطالعه موردی استان سیستان و بلوچستان)

بحران آب یکی از مهمترین مشکلات و مسایل بحران های موجود در مدیریت جوامع انسانی و محیط زیست محسوب می گردد که تقریبا تمامی ارکان وجودی توسعه در سطوح بین المللی، منطقه ای، ملی و ناحیه ای را تحت تاثیر خود قرار داده است. عوامل مؤثر در ایجاد بحران مذکور دارای دامنه وسیع طبیعی (هیدرو کلیماتولوژی و..) و انسانی (مدیریتی، مصرفی و...) است. محدودیت منابع آب ناشی از رخداد خشکسالی های متوالی، یکی از مهمترین معضلات استان سیستان و بلوچستان است. در این مقاله کوشیده ایم با بررسی شدت خشکسالی و ناحیه بندی آن در محدوده استان، چگونگی رخداد خشکسالی و شدت های آن را مشخص کنیم. در بررسی خشکسالی استان سیستان و بلوچستان از روش آماری شاخص درصد نرمال استفاده گردید. بر اساس مطالعه مذکور بین 36 تا 52 درصد از سال های (2005-1975) مورد بررسی میزان بارش بیش از میانگین، 10 تا 23 درصد در آستانه خشکسالی، 3 تا 13 درصد خشکسالی ضعیف، 7/6 تا 23 درصد خشکسالی متوسط، 6 تا 20 درصد خشکسالی شدید و 7/6 تا 23 درصد خشکسالی است. همچنین، شدت های محاسباتی ایستگاه های چابهار، کنارک، خاش و زاهدان در توزیع لوگ نرمال، زابل و زهک در توزیع نرمال، ایرانشهر در توزیع ویبول و سراوان در توزیع نمایی، دارای بهترین برازش بوده، بر اساس شاخص مذکور استان با استفاده از روش تحلیل خوشه ایدارای سه پهنه است.