کاربرد روش های هزینه یابی بر مبنای فعالیت و سنتی در محاسبه قیمت تمام شده آموزش دانشجویان

این پژوهش، به معرفی و کاربرد روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت[1] برای محاسبه قیمت تمام شده دانشجویان در نظام آموزش عالی می پردازد. هدف از این پژوهش، محاسبه و تخصیص سربار به روش های هزینه یابی بر مبنای فعالیت و روش سنتی در تعیین قیمت تمام شده آموزش دانشجویان گروه های حسابداری و فنی و مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر در سال تحصیلی 86- 1385 است. با استفاده از مدل رگریسون سربار به روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت برای هر گروه آموزشی تخصیص یافت و سپس با نتایج روش سنتی تخصیص سربار مقایسه شد. برای این منظور، از آزمون Tبرای دو گروه وابسته و آزمون رتبه ای علامت ویلکاکسون استفاده شد. نتایج نشان داد که قیمت تمام شده رشته های تحصیلی در هر دو گروه آموزشی به روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت کمتر از روش سنتی است. میزان تخصیص سربار غیر مستقیم در بین همه رشته های تحصیلی در روش سنتی، بیشتر از روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت است. به علاوه، بین قیمت تمام شده و متوسط شهریه هر دانشجو در گروه های آموزشی، به دو روش تفاوت معنا داری وجود دارد؛ به طوری که در همه رشته های تحصیلی، خالص منافع حاصل از روش هزینه یابی بر مبنای فعالیت بیشتر از روش سنتی است.