مقایسه دو داروی آموکسیسیلین و مترونیدازول در رژیم درمانی شامل کلاریترومایسین و امپرازول برای ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری در مبتلایان به اولسر پپتیک

بیماری اولسرپپتیک شامل زخم معده و دئودنوم بوده و سه عامل اصلی مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، عفونت هلیکوباکترپیلوری و افزایش ترشح اسید در کنار سایر عوامل، در این بیماری دخیل دانسته شده است.
مقایسه ی دو رژیم ریشه کنی عفونت هلیکوباکترپیلوری با استفاده از آموکسی سیلین به جای مترونیدازول (جهت پرهیز از عوارض مترونیدازول) در رژیم حاوی امپرازول، کلاریترومایسین در بیماران مبتلا به اولسر پپتیک در شرایط اپیدمیولوژیک شهر مشهد.
در این پژوهش برای 120 بیمار (در دو گروه 60 نفره) مبتلا به اولسرپپتیک اثبات شده، پس از تکمیل پرسش نامه، تست اوره آز تنفسی انجام و در موارد آلودگی خفیف و آلودگی شدید به طور تصادفی رژیم درمانی انتخاب و درمان به مدت یک هفته ادامه پیدا کرده، پس از یک ماه از اتمام درمان تست اوره آز تنفسی مجدد جهت پی گیری پاسخ به درمان انجام گردید.
نتایج بیانگر بالاتر بودن میزان عفونت با هلیکوباکترپیلوری در رده ی سنی 39-30 سال و 49-40 سال بوده، هم چنین میزان آلودگی در مردان مجرد و سطح تحصیلی پایین تر بیشتر می باشد. بعد از دریافت رژیم های آنتی بیوتیکی تفاوت معنی داری در پاسخ به درمان در دو گروه نشان نداد، لذا نتایج پیشنهاد کننده ی آن است که این دو رژیم در درمان مبتلایان به عفونت هلیکوباکترپیلوری در زمینهی اولسرپپتیک ارجحیتی بر هم ندارند (927/0=P).
با وجود عدم تفاوت معنی دار آماری و عدم برتری میان رژیم های دارویی به کار برده شده ولی به دلیل عوارض کمتر و تحمل گوارشی بهتر و قیمت ارزان تر، آموکسی سیلین در مقایسه با مترونیدازول در گام اول درمان قرار خواهد گرفت.