مطالعه رفتار اتصالات تیر به ستون قوطی شکل با استفاده از دیافراگم پیرامونی و بتن پرکننده داخلی

تامین ورق های پیوستگی اتصال در داخل ستون های قوطی شکل به نحوی که در آیین نامه2800 و مبحث دهم مقررات ملی ساختمان توصیه شده، از دیدگاه اجرایی و قابلیت اعتماد، اطمینان بخش به نظر نمی رسد. در این تحقیق با مدل سازی اجزاء محدود و تحلیل غیرخطی مادی و هندسی تحت تاثیر بارگذاری های تک آهنگ2 و رفت و برگشتی3، به بررسی رفتار مدل های اتصالات تیر به ستون قوطی شکل با استفاده از ورق های مثلثی پیرامونی با یا بدون بتن پرکننده در داخل ستون و همچنین ورق های مثلثی پیرامونی توام با کاهش عرض بال مقطع تیر به شکل شبه استخوانی در مقایسه با حالات استفاده از ورق پیوستگی داخل ستون پرداخته شده است. درباره نمونه های اتصال انتخاب شده با ابعاد متداول در سازه های ساختمانی متعارف، اتصالات دارای ورق مثلثی پیرامونی بدون یا با بتن داخل ستون، مقاومت و شکل پذیری قابل حصول تیر را تامین و توانمندی قابل ملاحظه ای از نظر میزان انتقال لنگر بین تیر و ستون ارائه می دهند. در اتصالات تیرهای استخوانی منتهی به ورق های مثلثی پیرامونی، تمرکز تنش در محل اتصال تیر به ورق مثلثی کاهش و نسبت شکل پذیری ارتقا می یابد.