سلول شناسی مایع صفاقی در موارد بالینی انسداد ناشی از سنگهای ادراری در گاو

30 مورد بالینی از انسداد سیستم ادراری ناشی از تشکیل سنگ های ادراری، 15 مورد بامثانه سالم و 15 مورد با پارگی مثانه برای مطالعه تغییرات در سلول شناسی مایع صفاقی مورد استفاده قرار گرفتند. درصد نوتروفیل ها در مقایسه با مقدار مرجع گزارش شده برای گاو به شدت افزایش و درصد لنفوسیت کمی افزایش یافت. مقدار افزایش درصد نوتروفیل در هر دو گروه با مثانه سالم و مثانه پاره شده مشابه بود. درصد سلول های مونوسیت/مزوتلیال/ماکروفاژ نیز نسبت به مقدار مرجع به طور مشابه افزایش یافت. کاهش برجسته ای در درصد ائوزینوفیل همراه با کاهش بیشتر در گروه با مثانه سالم وجود داشت. نسبت سلول های پلی مرفونوکلئر به مونوسیت در هر دو گروه یکسان و بالاتر از مقدار مرجع طبیعی بود (1:1). تعداد ائوزینوفیل ها ≤ 8 درصد و نوتروفیل ها ≥ 30 درصد بود که می تواند به عنوان مقدار مرجع برای پریتونیت در گوساله ها قلمداد شود. گلبول های قرمز در نمونه های با مثانه سالم به جز در یک مورد وجود نداشت. با این وجود، در نمونه های مایع صفاقی به دست آمده از موارد با مثانه پاره شده گلبول های قرمز به مقدار فراوان در 3 مورد و به تعداد اندک در دو مورد یافت شد. مرفولوژی و انواع مختلف سلولی موجود در نمونه های مایع صفاقی بر اساس وضعیت مثانه متفاوت بود. در موارد با مثانه سالم نوتروفیل ها بالغ و غیر دژنره بودند. در حالیکه در موارد با مثانه پاره شده نوتروفیل های دژنره با هسته های هیپرپیگمانته بیشتر بودند. انتشار سلول های مزوتلیال در هر دو گروه مشابه بود. باکتری ها به صورت خارج سلولی و نیز داخل سلولی در نوتروفیل های دژنره در 4 مورد از موارد با مثانه پاره شده و تنها به صورت خارج سلولی در 2 مورد ازمثانه های سالم یافت شد. سلول شناسی مایع صفاقی می تواند برای تمایز پریتونیت از موارد سالم و یا پریتونیت غیر سپتیک از پریتونیت سپتیک علاوه بر تشخیص یورو پریتونئوم در گوساله ها به کار رود.