فلزات سنگین: اثرات زیست محیطی و روش های زیستی حذف آنها

فلزات سنگین از مهمترین آلاینده های زیست محیطی به شمار می روند که برای سلامتی انسان و به ویژه اکوسیستم های آبی تهدیدی جدی محسوب می شوند. این آلاینده به آسانی در بافت های مختلف موجودات زنده انباشته می شود و در زنجیره غذایی به گردش در می آید. تاکنون روش های مختلف فیزیکی، شیمیایی و زیستی برای حذف فلزات سنگین مطرح شده و مورد استفاده قرار گرفته اند. دامنه گسترده ای از مواد زیست شناختی، به خصوص گیاهان، جلبک ها، قارچ ها، باکتری ها و بیشتر پروتئین ها به دلیل ساختار مناسب برای جذب فلزات سنگین، قیمت پائین و قابل دسترس بودن آن ها بیش از سایر روش ها مورد توجه قرار گرفته اند. این جاذب ها شامل گروه های عاملی فراوانی از جمله کربوکسیل، ایمیدازول، سولفیدریل، آمین، فسفات، سولفات، فنول، کربونیل و آمید هستند که گروه های بسیار فعالی برای حذف فلزات سنگین می باشند. در این مقاله، تاثیر فلزات سنگین بر محیط زیست و انواع روش های زیستی حذف آنها با تاکید بیشتر بر روش های نوین مبتنی بر فناوری DNA نوترکیب ارائه می شود. ساختار جاذب های زیست شناختی و چگونگی جذب فلزات سنگین توسط آنها نیز شرح داده می شوند. به طورکلی جذب سطحی با استفاده از انواع جاذبهای زیستی و به ویژه افزایش جذب آنها با استفاده از فنون نمایش سطحی پپتیدها، روشی نوین و کارآمد برای حذف فلزات سنگین به شمار می رود.