نقش گیرنده های استروژنیک و استرس اکسیداتیو در اثر حفاظتی عصاره آبی گیاه Silybum marianum در موش صحرایی نیمه پارکینسونی

فنل های گیاهی می توانند به عنوان آنتی اکسیدان های موثر عمل کنند. گیاه ماریتیغال غنی از ترکیبات فنلی است و تعامل آنها با گیرنده های استروژنی نیز گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی نقش گیرنده های استروژنی و استرس اکسیداتیو در اثر حفاظتی عصاره آبی گیاه ماریتیغال در موش های صحرایی نیمه پارکینسونی انجام شد.
در این مطالعه تجربی60 سر موش صحرایی نر به شش گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با عصاره، کنترل تحت تیمار با عصاره و فال وسترانت (آنتاگونیست گیرنده های استروژنی)، ضایعه دیده، ضایعه دیده تحت تیمار با عصاره و ضایعه دیده تحت تیمار با عصاره و فال وسترانت تقسیم شدند. دو هفته پس از جراحی استریوتاکسیک، رفتار چرخشی به دنبال تزریق آپومورفین، تعداد نورون های بخش متراکم جسم سیاه و میزان و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در بافت مغز بررسی شد. داده ها با آمار توصیفی و آزمون های آنوای یک طرفه، تعقیبی توکی و آزمون T با SPSS 13 تحلیل شد.
در گروه ضایعه دیده آپومورفین موجب چرخش به سمت مقابل ناحیه آسیب دیده شد (0001/0>p) و تعداد نورون های بخش متراکم جسم سیاه سمت چپ کاهش معنی داری یافت (05/0>p). عصاره تعداد چرخش ها را به سمت مقابل ناحیه آسیب دیده کاهش داد و مانع ازبین رفتن نورون های بخش متراکم جسم سیاه شد (05/0>p). عصاره موجب کاهش تولید مالون دی آلدئید و افزایش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز شد (01/0>p و 05/0>p). فال وسترانت اثر حفاظتی عصاره را بر رفتار چرخشی، تعداد نورون ها و فاکتورهای بیوشیمیایی بافت مغزکاهش داد (05/0>p).
به نظر می رسد بخشی از اثر حفاظتی عصاره آبی گیاه ماریتیغال در برابر توکسیسیتی 6- هیدروکسی دوپامین در نتیجه کاهش استرس اکسیداتیو و از طریق مسیر استروژنیک اعمال می شود.