اختلالات اسید و باز و عوامل موثر بر آن در روش بیهوشی کامل داخل وریدی

یکی از عوامل خطر عوارض و مرگ ومیر ناشی از بیهوشی طول مدت بیهوشی است. در مطالعات قبلی اسیدوز متابولیک در بیماران دریافت کننده بیهوشی استنشاقی رخ داده و با طول مدت بیهوشی ارتباط مستقیم داشته است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع اختلالات اسید و باز و عوامل موثر بر آن در بیهوشی عمومی داخل وریدی انجام شد.
این مطالعه توصیفی روی 69 بیمار که با روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان مراجعان جراحی الکتیو یکی از بیمارستان های تهران انتخاب شدند در سال های 1387 و 1388 انجام شد. بیماران در سه گروه جراحی سر و گردن، گروه جراحی اندام و جراحی شکم مطالعه شدند. انفوزیون مداوم پروپوفول و رمی فنتانیل برای بیهوشی استفاده شد و وضعیت اسید و باز در چند نوبت بررسی شد. داده ها به کمک آزمون های مجذور کای، T وابسته، آنالیز واریانس و اندازه گیری های مکرر با نرم افزار SPSS 11.5 انجام شد.
اسیدوز متابولیک با مدت بیهوشی ارتباط معنی دار داشت و شیوع آن در گروه جراحی سروگردن بیش از دو گروه دیگر بود. بین اسیدوز و تغییرات دمای مرکزی بدن و همچنین با نوع و حجم مایعات وریدی تزریق شده ارتباط معنی داری وجود نداشت. بین اسیدوز نیازمند به درمان و مدت بیهوشی و محل عمل جراحی ارتباط معنی دار وجود نداشت.
شیوع اسیدوز متابولیک نیازمند به درمان در روش بیهوشی کامل داخل وریدی 3% است و توصیه می شود در بیهوشی های طولانی مدت از روش های بیهوشی کامل داخل وریدی شامل پروپوفول و رمی فنتانیل استفاده شود تا از عوارض مربوط به اسیدوز متابولیک کاسته شود.