بررسی اثربخشی تلفیق دارو درمانی و شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) بر کاهش افسردگی زنان مطلقه ی شهر اصفهان

مطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی توام با درمان استاندارد داروی ضد افسردگی بر شدت افسردگی، نگرش های ناکارآمد و مهارت های مقابله با استرس گروهی در زنان مطلقه طراحی گردید.
این کارآزمایی بالینی تصادفی، در سال 1378 با مشارکت 60 زن مطلقه انجام گرفت؛ با اجرای مقیاس های افسردگی بک، نگرش ناکارآمد وایزمن و مهارت مقابله با استرس اندلر و پارکر آزمودنی ها از نظر سه متغیر پیامد یعنی شدت افسردگی، نگرش ناکارآمد و مهارت مقابله با استرس با مؤلفه های تکلیف مداری، هیجان مداری و اجتناب مداری در مرحله ی پایه، یک ماه پس از مداخله، 8 هفته بعد از اتمام دوره و پس از سه ماه پی گیری انجام شد. تحلیل داده های خام به استفاده از 11SPSS و اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی از جمله آنالیز کوواریانس تکرار مقادیر صورت گرفت.
وجود تعامل معنی دار بین زمان و نوع مداخله برای کلیه ی متغیرهای پی آمد دیده شد. در گروه تجربی، با گذشت زمان از شدت افسردگی، نگرش ناکارآمد، شیوه های هیجان مداری و اجتناب مداری کاسته شد و روش تکلیف مداری افزایش یافت. این تغییرات برای دو گروه غیرتجربی آن چنان محسوس نبود. بالاترین میزان اثر مداخله به ترتیب در کاهش شدت افسردگی (71/0)، رفتار اجتنابی (67/0)، نگرش ناکارآمد (65/0)، افزایش مهارت تکلیف مداری (56/0) و کاهش هیجان مداری (21/0) بود.
مشاهدات حاضر مؤید تاثیر درمان افسردگی به روش تلفیقی داروی ضد افسردگی و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی است. با علم به شیوع بالای افسردگی و تبعات طلاق، پزشکان عمومی و روان پزشکان با الهام از مهارت های شناخت درمانی می توانند در کمک به این بیماران مؤثر باشند.