تبیین عوامل خلاقیت در نظام آموزشی مبتنی بر تحلیل تاریخ ایران

در راستای تغییر جهت نگرش اندیشمندان از تاثیر عوامل وراثتی، به عوامل محیطی و اجتماعی ظهور خلاقیت، توجه به این زمینه با هدف ایجاد الگوسازی و فراهم آوری محیط مناسب خلاق افزایش یافته است. لذا این مقاله بر آن است که؛ پس از مفهوم شناسی خلاقیت و بررسی نظریات متفاوت پیرامون عوامل موثر در ایجاد یا رشد آن و میزان ارتباط بین خلاقیت و توسعه نظام آموزش و پرورش، با بررسی دوران تاریخی ایران قبل و بعد از اسلام، ضمن توجه به شرایط اجتماعی، سیاسی و مذهبی هر دوره به بررسی وضعیت خلاقیت در نظام آموزشی و عوامل موثر در آن دوره پرداخته، تا با تحلیل الگوی اجتماعی و فرهنگی دوره ها یی که دارای شکوفایی بی نظیر فرهنگی و علمی در پرتو محیط خلاق است، رابطه معنی دار خلاقیت و عوامل مذهبی را در میان عوامل محیطی و اجتماعی اثبات نماید، امید آنکه پیشنهادات نهایی با امکان بهره برداری از این عوامل در ایجاد محیط خلاق، موثر باشد.