تداخل فاکتورهای داخلی بدن پرنده با عوامل محیطی در وقوع سندرم آسیت

عوامل مختلفی در وقوع سندرم آسیت نقش دارند. گاهی هم تداخل چند عامل همزمان سبب تشدید وقوع آسیت می گردد. این عوامل ممکن است داخلی باشند: مانند سرعت رشد، فعالیت هورمونهای تیروئیدی و پارامترهای آناتومی سیستم گردش خون و تنفس و یا مانند درجه حرارت و ارتفاع محل پرورش پرنده، که از عوامل خارجی موثر بر ایجاد سندرم آسیت محسوب می شوند. افزایش وقوع سندرم آسیت با پیشرفت علم ژنتیک و اصلاح نژاد همراه بوده است. در واقع با به گزینی جوجه های گوشتی به منظور افزایش حجم عضلات، به ویژه عضلات سینه، میزان بروز آسیت در جوجه های نسل جدید و با رشد سریع، افزایش چشمگیری یافته است. به هنگام اصلاح نژاد برای افزایش سرعت رشد، دقت و توجه لازم به همخوانی دستگاه های تامین کننده اکسیژن برای متابولیسم بدن این پرنده نشده است و لذا به دلیل عدم تعادل بین اکسیژن مورد نیاز و اکسیژن دریافتی در مرحله رشد، کمبود اکسیژن و یا هیپوکسی در پرنده رخ می دهد، که منجر به وقوع بیشتر آسیت می گردد. به همین دلیل بین جوجه های گوشتی که به آسیت حساس ترند نسبت به جوجه های مقاوم تر، تفاوتهایی در بعضی از شاخص های سندرم آسیت مانند، هماتوکریت خون، غلظت گازهای تنفسی خون، تراکم رسپتورهای بتا آدرنرژیک عضلات قلب، ترشح هورمونهای تیروئیدی و یا پارامترهای آناتومی دستگاه های گردش خون و تنفس مشاهده می شود. همه محققین اعتقاد دارند که کنترل قطعی آسیت در نهایت از طریق اصلاح نژاد و تولید جوجه های مقاوم به آسیت میسر می گردد. اما تا رسیدن به آن مرحله راه کارهای موقت شامل بهره گیری از نور متناوب به جای نور دائم، استفاده از داروهای آنتی اکسیدان و روش های محدودیت غذایی در هنگام رشد جوجه، که می تواند تا حدودی سبب کاهش وقوع آسیت و ضرر زیان آن در صنعت مرغداری گوشتی بگردد، پیشنهاد می شود.