رتبه بندی استان های کشور از حیث برخورداری از شاخص های اقتصادی -اجتماعی

در پژوهش حاضر، دو دسته متغیر شناسایی شده و در فرضیه، ارتباط مثبت و معناداراین دو دسته متغیر دنبال گردیده است. این دو دسته متغیر، شامل متغیر توسعه و متغیر امکانات زیربنایی و اجتماعی می باشند. بدین مفهوم که استان هایی که امکانات زیربنایی و اجتماعی بیش تری دارند، از حیث متغیر توسعه نیز وضعیت بهتری خواهند داشت. در بیان نظری این مسئله می توان گفت که مناطقی که از امکانات زیربنایی و اجتماعی بیش تری برخوردارند، اگرعوامل بازدارنده ای وجود نداشته باشد، باید از حیث متغیرهای توسعه نیز در جایگاه بالاتری قرار گیرند. با استفاده از این دو دسته متغیر، با روش آماری تاکسونومی، استان های کشوررتبه بندی گردیده اند و پس از آن به وسیله ضریب هم بستگی گاما، ارتباط بین رتبه ها به دست آمده است. ضریب هم بستگی بین رتبه ها در پژوهش حاضر، 50 درصد به دست آمده که ازلحاظ آماری و با آزمون T-Test کاملا معنادار می باشد.